-
1 dziwactw|o
n pejor. 1. (dziwaczne zachowanie) eccentricity C/U, peculiarity C/U- od lat znosi dziwactwa chorej żony he’s had to put up with his sick wife’s eccentricities for years2. (rzecz dziwaczna) oddity- założyła na głowę jakieś dziwactwo she’s wearing some oddity on her head- wygadywać jakieś dziwactwa to babble nonsenseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dziwactw|o
-
2 dziwoląg
Ⅰ m pers. (N pl dziwolągi) pejor. (dziwaczna osoba) loony pot., pejor., weirdo pot., pejor.; freak pejor. Ⅱ m inanim. (A dziwoląga) 1. (dziwaczna rzecz) oddity, curiosity- nie wiedział, czy to dzieło sztuki czy po prostu jakiś dziwoląg he didn’t know whether it was a work of art or a mere curiosity2. (dziwaczność) absurdity C/U, incongruity C/U- połowa tych nowych przepisów to kompletne dziwolągi half of these new laws are complete absurdities- dziwolągi językowe stylistic incongruities* * ** * *mppl. -i weirdo, freak.miGen. -a oddity.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dziwoląg
-
3 dziwoląg
dziwoląg [ʥ̑ivɔlɔŋk] m
См. также в других словарях:
dziwoląg — m III, D. a, N. dziwoląggiem; lm M. i 1. B.=D. «istota dziwaczna, osobliwa, niezwykła» Ubierać się, wyglądać jak dziwoląg. 2. B.=M. «rzecz dziwaczna, dziwactwo» Dziwoląg językowy, muzyczny. Tworzyć dziwolągi … Słownik języka polskiego
dziwactwo — n III, Ms. dziwactwowie; lm D. dziwactwoactw 1. «rzecz dziwaczna, śmieszna, osobliwa, będąca odchyleniem od normy» Dziwactwa językowe. Malować dziwactwa. 2. «czyjeś dziwne przyzwyczajenie, cecha dziwna tkwiąca w czymś albo w kimś;… … Słownik języka polskiego
